Trenutno u zemlji koja govori španski jezik nema osobe koja nije čula pjesmu od nekih Argentinski tumač. Argentina je bila kolevka velikih muzičkih talenata koji su ostavili trag kako u tradicionalnim žanrovima tako i u modernijim žanrovima kao što su rok, romantične balade, pop i trap. Tokom decenija, ovi umetnici su uspeli ne samo da osvoje srca svoje publike, već i da postignu međunarodni ugled.
Ikone argentinske romantične muzike
Jedan od najvećih eksponenta interpretacije u Argentini je, bez sumnje, Sandro. Poznati "Sandro iz Amerike” se istakao u interpretaciji pop, rok i romantičnih balada sa nezaboravnim pesmama kao što su „Rosa, Rosa”, „Devojka i gitara” i „Hoću da se ispunim tobom”. Sandro nije bio samo masovni umjetnik, već i pionir u miješanju romantičnih balada sa savremenim stilovima svog vremena, što ga je učinilo referencom ne samo u Argentini, već iu cijeloj Latinskoj Americi.
Još jedno ime koje ne možemo izostaviti kada govorimo o romantičnim baladama je ono od Facundo Cabral. Rođeni u La Plati najveće uspjehe postigao je 70-ih godina, uspjevši da otpjeva svoje pjesme sa umjetnicima veličine Neila Diamonda i Julia Iglesiasa. Kabral je, osim što je bio talentovan kompozitor i pevač, bio filozof ljubavi i života, što se ogledalo u poetskim i dubokim tekstovima koji su osvojili srca njegove publike.
Argentinska rok revolucija
U 70-im godinama argentinska muzika je pokazala radikalnu promjenu i tada se pojavljuje lik nekoga ko se smatra najvećim eksponentom argentinske muzike: Luis Alberto Spinetta. Poznat jednostavno kao "El Flaco", Spinetta je argentinskom rocku u nastajanju pružio lirizam i poeziju u svakoj od svojih kompozicija. Pjesme poput “Ana ne spava”, “Plegaria para un Niño Dormant” i “Cantata de Puentes Amarillos” samo su primjeri ogromnog repertoara koji je ostavio za sobom. Spinetta je zaslužan za stvaranje temelja na kojima se razvijao sav rock u Argentini, utjecavši na generacije muzičara koji ga smatraju svojim učiteljem.
Nemoguće je govoriti o Spinetti, a da ne spomenemo još dvije ključne figure: Fito Páez y Gustavo Cerati. Fito Paez, rođen u Rosariju 1963. godine, jedno je od najreprezentativnijih imena argentinske muzike. Njegov stil je varirao tokom njegove karijere, ali je uvek održavao čvrstu rok i pop bazu sa dubokim i posvećenim tekstovima. Neki od njegovih najpriznatijih hitova uključuju pjesme poput “Al lado del camino” i “11 y 6”.
Sa svoje strane, Gustavo Cerati, vođa Soda Stereo, odveo je argentinski rok u novu dimenziju. Sa svojim bendom, Cerati ne samo da je osvojio Argentinu, već je učinio da se argentinski rock čuje širom Latinske Amerike. Soda Stereo je obilježio eru 80-ih i 90-ih s hitovima poput “De Música Light” i “Persiana Americana”. Cerati je također imao izuzetnu karijeru kao solista, gdje je nastavio eksperimentirati sa elektronskim i psihodeličnim zvukovima. Albumi poput “Bocanada” (1999) i “Fuerza natural” (2009) smatraju se među najboljim albumima argentinske muzike.
Charly García i eksplozija kamena
Malo je umjetnika u historiji Argentine bilo tako transgresivno i revolucionarno kao Charly Garcia. Sa ležernim stilom i kreativnim genijem bez premca, Charly je bio jedna od najkontroverznijih i u isto vrijeme najcjenjenijih ličnosti u zemlji. Karijeru je započeo sa tim dvojcem Sui Generis, gde je zajedno sa Nitom Mestreom kreirao pesme koje su i danas rok himne na španskom, kao što su „Rasguña las piedras” i „Canción para mi muerte”. Sui Generis otvorio je vrata na argentinskoj muzičkoj sceni sredinom 70-ih i od tada Charly ne prestaje da se razvija.
Nakon raspada Sui Generisa, Charly je formirao i druge kultne bendove kao što su Mašina za pravljenje ptica y Seru Giran, gdje je nastavio biti ključna figura na argentinskoj rok sceni. Međutim, upravo je u solo karijeri Čarli pokazao svoju sposobnost da raskine sa svim ustaljenim kalupima, eksperimentišući sa zvukom i estetikom u albumima kao što su “Clics modernos” (1983) i “Piano bar” (1984).
Pop i trap revolucija: nova generacija argentinskih umjetnika
Argentinska muzika ne miruje, a posljednjih godina svjedočila je pojavi nove generacije umjetnika koji su se postavili u centar muzičke scene ne samo u Argentini, već i širom Latinske Amerike. među njima, Paulo Londra je jedno od najistaknutijih imena. Londra je, sa svojim stilom koji kombinuje trap sa pop baladama, postigla ogromnu popularnost sa pjesmama poput “Perhaps” i “Adan y Eva”.
Drugo ključno ime u ovom potezu je ono of Nicki Nicole, koji je stekao slavu svojim učešćem na Bizarrap sesijama i od tada je nastavio da pokazuje svoju svestranost u žanrovima kao što su reggaeton, trap i R&B. Nicki je uspjela da se pozicionira kao jedan od najvažnijih ženskih glasova u argentinskoj urbanoj muzici.
Ne možemo ne spomenuti DUKI, kralj trapa u Argentini. Energičnim stilom i tekstovima koji se povezuju sa stvarnošću mladih ljudi, DUKI je stekao legiju sljedbenika koji su ga uzeli na vrh top-lista. Hitovi poput “Goteo” i njegovog albuma “Desde el fin del mundo” (2021) konsoliduju ga kao jednu od najvećih referenci trapa na španskom.
Osim ovih imena, urbanu scenu potresli su i umjetnici kao npr bizarno, sa svojim čuvenim “Music Sessions”. Bizarrap je doveo više umjetnika na vrh i njegova platforma je bila od suštinskog značaja za globalno širenje argentinskog talenta.
Na kraju, ne možemo zaboraviti cazzu, kraljica argentinskog trapa, koja je svojim senzualnim stilom i osnaženim tekstovima uspela da sebi napravi mesto u muzičkoj industriji.
Argentinska muzika nastavlja da se razvija, kombinujući korene prošlosti sa najinovativnijim predlozima sadašnjosti. Bilo da se radi o romantičnim baladama Sandra ili modernim ritmovima DUKI-ja i Bizarrapa, utjecaj argentinskih umjetnika prevazišao je granice, čineći ih temeljnim stubom muzike na španskom jeziku širom svijeta.