Srednji vijek: nauka pod crkvenom cenzurom
Cenzura naučnih istraživanja tokom srednjeg veka bila je u velikoj meri motivisana ideološkom kontrolom Crkve. Mnogi naučnici koji su predlagali teorije ili ideje suprotne crkvenim dogmama bili su progonjeni, au nekim slučajevima i pogubljeni zbog jeresi. Ova represivna atmosfera stvorila je okruženje u kojem je naučni napredak bio oskudan na Zapadu.
Proučavanje prirode i njenih zakona, poznato i kao Prirodna filozofija, sumnjičavo je pogledao. Na znanje koje nije bilo u skladu sa Svetim pismom se posebno gledalo sa sumnjom. To je navelo mnoge istraživače da rade u podzemlju ili da skrivaju svoja otkrića kako bi izbjegli odmazdu. Uprkos ovim poteškoćama, nije sve bilo stagnirano. Figure like Alfonso X od Kastilje i Leona, Al-Zarkali, Johannes Muller y Abu Ja'far al-Khwarizmi Oni su se suočili sa ovim preprekama, doprinoseći napretku nauke.
Alfonso X iz Castille y León, Mudri, bio je španski monarh koji je promovirao evropsko astronomsko znanje kroz prijevode arapskih i jevrejskih tekstova. Njihovi radovi, kao npr Alfonsíes Tables, pomogao je u razumijevanju kretanja planeta, na osnovu prethodnih istraživanja arapskog naučnika Al-Zarkali.
Napredak na Bliskom istoku
Za razliku od Evrope, islamski svijet U isto vrijeme doživio je veliki naučni razvoj. Region je imao koristi od mnogih starogrčkih i rimskih tekstova koji su prevedeni na arapski, posebno u doba Abasidski kalifat. To je dovelo do eksplozije znanja u oblastima kao što su medicina, astronomija, hemija i matematika. The Kuća mudrosti Bagdada, osnovan u 9. veku, postao je centar za proučavanje i prevođenje drevnih tekstova.
Među glavnim arapskim naučnicima ističe se Abu Ja'far al-Khwarizmi, koji se smatra jednim od očeva algebre. Njegovi su tekstovi duboko utjecali na evropsku matematiku, uglavnom kroz naknadne prijevode izvedene na mjestima kao što je Škola prevodilaca u Toledu. Al-Khwarizmi se također istakao u razvoju koncepta broj nula, temeljna osnova moderne aritmetike.
Univerziteti i oporavak znanja
Uprkos ograničenjima koja je nametnula Crkva, u Evropi je bilo napora da se obnovi i sačuva drevno znanje. Osnivanje univerziteta kao što su Bolonja, Pariz i Oksford, između 11. i 13. veka, bilo je fundamentalno u ovom procesu. U ovim institucijama, Prirodna filozofija a priroda je istraživana nezavisno od teologije.
Figure like Roberto Grosseteste i njegov učenik roger bacon istakao se na ovom području. Grosseteste, biskup Linkolna, promovirao je ideju korištenja empirijsko zapažanje doći do naučnih zaključaka. Bacon, poznat kao Doktor vrijedan divljenja, napravio je značajan napredak u optici i mehanici i bio je jedan od prvih koji je definisao naučnu metodu kao ciklus posmatranja, hipoteze i eksperimenta.
Još jedan od velikih naučnika tog vremena bio je William of Ockham, koji je formulisao princip Ockhamov brijač. Ovaj princip je postao ključni alat u modernoj nauci, sugerirajući da je najjednostavnije objašnjenje općenito ispravno.
Nauka u kasnom srednjem vijeku
14. vijek svjedočio je velikim misliocima koji su doveli u pitanje aristotelovske predstave o fizici i svemiru. Matematičar i filozof Jean Buridan razvio teoriju o zamah, što bi bilo preteča Newtonovog koncepta inercije. Prema ovoj teoriji, projektil bi nastavio da se kreće sve dok ne naiđe na suprotnu silu koja ga zaustavlja, što predviđa zakone kretanja.
Nicholas Oresme Bio je još jedan značajan naučnik koji je, pored ispravljanja grešaka u aristotelovskoj fizici, zagovarao zemaljsko kretanje. Njegove ideje su postavile temelje za razvoj mnogo naprednijih teorija u renesansi.
Ovaj napredak bio je moguć uglavnom zahvaljujući kontaktu sa islamskim naučnicima, koji je omogućio revalorizaciju klasičnih nauka i potpuno novi empirijski pristup za to vrijeme.
Naslijeđe i naučno ponovno otkriće
Uprkos početnoj represiji, mnoge ideje razvijene tokom srednjeg veka utrle su put naučnoj revoluciji 16. i 17. veka. Međutim, velika većina napretka je omogućena kroz kontakt sa islamskim svijetom. Na mjestima poput toledo y Salerno, arapska djela koja sadrže matematičko, filozofsko i medicinsko znanje izvedeno iz klasične grčko-rimske tradicije prevedena su na latinski.
Uticaj ovih prijevoda bio je toliki da su na kraju duboko utjecali na naučnike kao npr Kopernik, Kepler y Galileo. Ovi ljudi ne samo da su gradili na prethodnom znanju, već su ga usavršili, stvarajući ono što danas poznajemo kao modernu nauku. Danas je široko priznato da je srednji vijek bio temeljni most između drevnog klasičnog znanja i naučnog napretka koji će uslijediti tokom modernog doba.